Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ του χαλιλ γκιμπραν

Κάποτε, που έθαβα νεκρό, κάποιον εαυτό μου πάλι,

Κοντά μου ο νεκροθάφτης ήρθε να μου πει : "Στ' αλήθεια

Απ' όλους που, να θάψουνε, η μοίρα εδώ έχει βγάλει,
Μόνο για σένα αγάπη να 'χω νιώθω μες στα στήθια".

Και του είπα εγώ : "Τα λόγια σου, για μένα, χαρά μεγάλη

Όμως το να αγαπάς εμένα τι σ' έχει κάνει τάχα;"

"Γιατί", είπε εκείνος, "κλαίγοντας φτάνουν κλαίγοντας φεύγουν οι άλλοι.
Ενώ γελώντας κι έρχεσαι και φεύγεις εσύ μονάχα".

λιγη τεχνη ακομα

τερατωδια

τι θέλω να πω;
λοιπον .. ζω σε έναν κόσμο που κατέχεται από τέρατα ..
με τραμπουκιζουν όταν κάνω τη δουλειά μου ..
που με ενοχλούν όταν ξεκουραζομαι ..
με κάνουν να άρρωσταινω από ό, τι μας διδάσκουν ...
Θέλω να κάνω εμετό από τον τρόπο ζωής τους ...
θελω να σκοτώσω όταν εκφράζουν την πολιτική τους και τα ψέματα ..
που με παρενοχλούν όταν είμαι ο εαυτός μου
επίθεση που μου κανουν όταν παίρνω το μισθό μου ..
με χτυπανε όταν λεω την άποψή μου ..
να με συλλαμβανουν, όταν βλέπω οτι κάτι δεν πάει καλά ..
να με βάζουν στη φυλακή, αν θέλω να ανοίξει το μυαλό μου ...
να με κρίνουν γιατί ειμαι διαφορετικος ..
ψεύδονται για μένα, όταν συντροφευω τους καταπιεσμένους ..
και όταν τους ενοχλεί πάρα πολύ να με σκοτώσουν ...

αλλά αυτο είναι εντάξει ...
θα στρεψω και το άλλο μάγουλο
γιατι ειμαι ενας αχινός

ενα μικρο λουλουδακι η ενας ηλιος η το εσωτερικο ενος ροδακινου

εχουμε πολεμο

και οποιος δεν το βλεπει θελει γυαλια

zivela anarhija