......

ανθρωπόΦως

 Ειμαι αυτό που ανατελλει

Αυτό που ερχεται  .. παντα

Το αυριο ανηκει  σε μενα

Και τα αδερφια  μου

Την ανουσία της υπαρξης  ξεγελασα

Το μικρο βημα εκανα

Ειδα το τιποτα και αποστρεψα το βλεμμα

 τον  εαυτο μου διεκρινα  στο σκοταδι
και αναταραχτηκα

με συμπονεσα  και σπαραξα

θυμωσα  με τον ανθρωπο  μεσα  μου

 Εκλαψα  

Φωναξα με σπασμενα δοντια

Τα ματια εκλεισα
  και τα ανοιξα

Τον πονο μου γκρεμισα

τον λαβωμενο μου εαυτο προστατεψα

Και  αποδεχτηκα

Αγαπησα τη σταλα της βροχης

Την ζωη αισθανθηκα

Ειδα όλα σου τα χρωματα

Και αγαλίασα

Αληθεια θελω  και ειρηνη

Την υλη δεν  ζηλεψα

Τον χρονο δεν   πιστεψα

Την αγαπη δεν προδωσα

Δικο μου δεν ισχυριστηκα

Ουτε  επιβληθηκα

Τον ανθρωπο στον ωμο κουβαλω

Μαζι να παμε στη συνειδηση

Με το νερο ομοιασα

 λογο απελευθερωσα

το αρχαιο ενσαρκωθηκα

την φθορα αρνηθηκα

Την μαγεια ζωντανευσα

Την ορμη  σκοπευσα

Και  την πιστη θαυμασα

Και αν δεν ανοιξα  ακομη καμια πορτα

Στην ψυχη μου

Αγαπω να πεταω πανω από το τιποτα

στις λασπες να κυλιεμαι  

και στα βαθη τα σκοτεινα να ασφυκτιω

Μονο κρατα το σκευος καθαρο

 ειμαι εμεις

Αυτό που γινομαστε

ερχομαι

αντιφασιστας

Αντιφασιστας

Ποτε δεν μου αρεσε αυτή η λεξη

Εχει μεσα του τον φασιστα

Τι θα πει αντιφασιστας?

Είναι ο αντιθετος του φασιστα

Και ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω γιατι  πρεπει να αυτοπροσδιοριζομαστε

Ως αντιθετοι του φασισμου ,ως   αυτονοητοι

Γιατι κάθε πραξη μας να είναι αντιπραξη στον φασισμο

Και όχι πραξη καθαρα  δικη μας

Πραξη αλληλεγγυης  η ότι άλλο θες

Αλλα δικη μας

Γιατι  να δινουμε τοση αξια στον φασισμο

Ώστε να αντιπροσδιοριζομαστε ως αντιφασιστες

Ας λεμε και το  ασπρο  αντιμαυρο

Και το φως αντισκοταδι

Αν δεν εχουμε εμεις περιεχομενο να προταξουμε

Το αντι  δεν μπορει να  κρατησει

Και θα μεινουμε φασιστες

Στην πρακτικη μας..

Προτιμω την αλληλεγγυη

Από  τον αντιφασισμο

μεταναστες (μπ.μπ.)

Για τον όρο «μετανάστες».

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα το όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες»
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους.
Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη.
Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά.
Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ΄ναι, μα εξορία.
Εμείς απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ΄ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν΄ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτα απ΄ό σα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή!
Ακούμε ίσαμ΄ εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ΄ τα στρατόπεδά τους.
Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει.
Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ.
Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

περασμα

                                   
    ..  και ολα να τελειωσουν αυριο...



















 ...φτανει που βρηκες την αγαπη ...

ειμαι

βουδας

ο βουδας οργισμενος με τους ναζι  που
πηραν τη σβαστικα

virus

virus

anime  που εφτιαξαν φιλοι απο την ισπανια

σελήνη

 

  Χθες ονειρευτηκα ότι ειχε πανσεληνο παλι

Ότι καθομασταν αγκαλια και μπορουσαμε να πιασουμε το φεγγαρι

εξω

τσαμπα κοπος

αυτο που φοβουνται πιο πολυ
αυτοι που κυβερνουν τον κοσμο
ειναι η αφυπνιση των μαζων
ολα τους τα σχεδια πανε χαμενα ετσι
και τσαμπα  τα σκουπιδια στις τηλεορασεις
τσαμπα το φθοριο στο νερο
τσαμπα οι αεροψεκασμοι
τσαμπα τα μεταλλαγμενα τροφιμα
τσαμπα τα υποσηνειδητα μυνηματα
τσαμπα οι στρατοι ,οι μπατσοι και τα συνορα
τα λεφτα  τα χρυσα και τα διαμαντια
τσαμπα οι φοροι  ,οι περικοπες στους μισθους
τσαμπα ο φοβος που σπειραν
τσαμπα η υπεραξια του φαινεσθαι
τσαμπα οι θρησκειες και τα κρατη
ολα τα σχεδια χαραμι
ολα αυτα που μας αποβλακωνουν
ολα αυτα που μας τρομοκρατουν
ολα αυτα που μας δεσμευουν
ολα που μας διαχωριζουν
ολα αυτα που μας κρατουν στα σπιτια μας
που μας κρατουν σκυμενους

αξιοπρεπεια...?

Όταν οι τραπεζες ερθουν να παρουν το σπιτι σου

Όταν τα αφεντικα κλεψουν το μελλον των παιδιων σου

Όταν οι παρακρατικοι νταβαδες τρομοκρατουν τους διαφορετικους

Όταν δεν  υπαρχει φαι στο τραπεζι

Όταν σε πλησιασουν για να σε παρουν με το μερος τους

Όταν οι ανθρωποι  πεθαινουν στους δρομους αβοηθητοι

Όταν σε χτυπησουν για να σε τρομαξουν

Όταν μοχθεις ολη σου τη ζωη για ένα κομματι ψωμι

Όταν οι γεροντες λιμοκτονουν και τα παιδια στερουνται

Όταν το παρον είναι φυλακη

Όταν διαλεγεις σε ποια μερια εισαι

Όταν ερθει η ωρα

Θυμησου ότι καποτε ειχες αξιοπρεπεια

 ...

Όταν ο αερας μυρισει θανατο

Όταν η ελευθερια θα είναι μονο μια λεξη

Όταν ο πλουτος κλαπει από τους λιγους

Όταν οι νεκροι θα σαπιζουν στα πεζοδρομια

Όταν τα παιδια θα εκπορνευονται για το φαι

Όταν το σκοταδι ξεπροβαλλει

Όταν οι νεκροθαφτες θα γινουν περιζητητοι

Όταν η σιωπη θα κυριευσει τα παντα

Όταν ευτυχεις θα είναι μονο οι πεθαμενοι

Όταν η ελπιδα δεν θα φαινεται πουθενα

Όταν το τωρα γινει ανυποφορο

Όταν ερθει η ωρα

Δεν θα θυμασαι καν την αξιοπρεπεια

Θυμησου ότι καποτε ησουν ανθρωπος 

Όταν η πραγματικοτητα είναι στο απωγειο της

                           Είναι καλο αυτό

…την ακουσα ...και είναι ακομη πρωι….

Καλα εσυ ολη μερα ετσι εισαι??

Δεν φευγω  από  την πραγματικοτητα  

Όχι Όταν αυτή είναι στην καλυτερη της φαση

Ουτε θα θελα να ζω καπου αλλου ,καποτε αλλοτε

Και να μουν καποιος άλλος

Μονο εδώ θελω να ζω

 αυτος  που ειμαι,

τωρα

Να κανω τις ασημαντοτητες  μου

σημαντικες

Και να σαι και συ  διπλα μου

 να χαμογελας